Fusiedag voor twee afdelingen van de Koninklijke BAM groep.
Doel was elkaar beter te leren kennen voor optimale samenwerking.
Een mooi moment tijdens de training was toen 100 bouwvakkers op volgorde van aantal dienstjaren gingen staan. In één klap stond daar, in levende lijve, de geschiedenis van dit bedrijf. Aan het eind de werknemers die al bijna 40 jaar in dienst waren en aan de andere kant de jonge mannen die net begonnen. Ik zag de mannen naar elkaar kijken en er groeide meteen iets van respect en waardering voor elkaars positie en levensfase, zonder dat er iets gezegd werd. Ik liet ze even in kleine groepen herinneringen ophalen aan de begintijd van hun eigen dienstverband. Wat speelde er toen? Het uitwisselen van deze herinneringen gaf in een notendop weer waar het bedrijf in al die jaren door heen is gegaan.
In groepen van 24 mensen werkten we die dag ook aan een betere communicatie op de werkvloer. Ik had met een aantal bakstenen een ingewikkeld bouwwerk gemaakt. De éne helft mocht het bouwwerk nog niet zien en de andere helft moest er juist goed naar kijken. Toen brak ik het bouwwerk af. De groep die gekeken had moest nu aan de andere groep beschrijven hoe het bouwwerk in elkaar zat. Handicap: de groep die beschreef stond met hun rug naar de bouwers toe. Ze zagen dus niet wat er gebeurde.
In de nabespreking vroeg ik wat er goed ging en wat beter kon. Veel van wat gezegd werd was direct van toepassing op wat er op de werkvloer gebeurt. Heldere communicatie vanuit de hijskraan naar de grond, navragen als je iets niet snapt, zorgen dat je elkaars taal spreekt, etc. De voormannen stonden er glimmend bij te knikken. Het gesprek gaf hun genoeg aanknopingspunten om er een andere moment op door te gaan.